Welja, het was niet echt nieuw, we waren er al geweest, maar Venetië, kan je blijven ontdekken (zegt men) en dus gingen we er een paar dagen naar toe vooraleer we zouden inschepen op de Royal Clipper voor een 10-daagse cruise van Venetië naar Rome, langs de Dalmatische kust, onder de hiel van Italie, door de straat van Messina langs de Adriatische kust tot in Civitta Vecchia en Rome. Eigenlijk was het helemaal een heruitzending, want we hadden dit al eens gedaan, maar dan in omgekeerde richting, van Rome naar Venetië.
Venetië kan je bezoeken van op het water, met een 72-uren pas voor het lokaal transport, de waterbus of vaporettos. Het Canal Grande, de Champs Elysée van Venetie, de Rialto brug, als je er niet over liep was je niet in Venetie, Murano, met z'n glasfabrieken waar zelfs de kerstboom van glas is, het Lido waar je nog net niet moet betalen voor het gebruik van het zeewater.
Wandelen en proberen verloren te lopen in de kleine straatjes, langs kanaaltjes de grote mensenmassa proberen te ontlopen en toch weer altijd terecht komen op het San Marco plein waar ellenlange rijen toeristen geduldig aanschuiven voor een bezoekje aan de basiliek van San Marco of het Doge paleis.
Voor 1Euro koop je een zakje mais en wordt je overrompeld door de duiven, allicht deed Hitchcock hier inspiratie op voor zijn film "The birds".
Een tochtje met een gondel en een cappuccino of expresso op een van die terassen op het San Marco plein kost je een fikse hap uit je reisbudget. De reden waarom zoveel stoelen onbezet zijn en zoveel mensen op de trappen zitten is niet ver te zoeken en als er dan nog een orkestje speelt gaan de prijzen met verbazend gemak exponentieel de hoogte in, maar ja, je komt "allicht niet veel, meer, dikwijls, nog terug" in Venetie.
Je vindt er ook pleintjes waar de lokale oudjes op de bank zitten te keuvelen of rommelmarktjes of nog marktkramers waar de autochtonen fruit kopen.
Ons hotel, Sant Elena, ligt ook in zo'n rustig stukje met een parkje (met echte bomen) en vlakbij een Bienale met een paar verrassende beelden. Venetië is en blijft een vaste waarde.
Voor we er erg in hebben is het woensdag, de dag van inscheping op de Clipper. Met onze 72-uren kaart en de waterbus trekken we naar de cruiseterminal, en dan ligt daar niet één Clipper maar twee! Star Flyer, het kleinere broertje of zusje gaat van Venetie naar Athene en doet onderweg een paar aanlegplaatsen aan samen met de Royal Clipper.
De zaken gaan goed, want de Royal is vol geboekt, een grote groep amerikanen vormt de meerderheid. We hadden stiekem gehoopt een indrukwekkende sortie te maken langsheen het San Marco plein onder het bewonderend (en allicht wat afgunstig) oog van een paar duizend toeristen en weten dat ettelijke gigabites digitaal fotomateriaal wordt verbruikt, maar we vertrekken pas om 22:00. Iets minder spectaculair, maar Clipper is verlicht als een kerstboom en de vele flitsen bewijzen dat we niet ongemerkt passeren. Of er veel op de diverse flashcards zal staan valt te betwijfelen.
Er is de juiste hoeveelheid wind van de juiste temperatuur, en we glijden majestueus de baai van Venetie uit richting Kroatie, naar Rovinj.
Wakker worden met het geluid van klotsend water en zachtjes wiegend, de Royal Clipper is verrassend stabiel en rolt weinig of niet en je kunt van je maaltijd genieten zonder groen te worden. Rond 12:00 worden we in Rovinj verwacht, maar voordien moeten we nog enkele tradities hoog houden. Zo is er om 10:00 de verplichte Life Boat Drill. Het alarmsignaal blaast je van je sokken en iedereen rept zich met reddingsvest aan naar het verzamelpunt. Vrouwen en kinderen staan vooraan, het mansvolk achteraan, er is een naamafroeping en dan wordt het alarm afgeblazen. Daarna volgt de voorstelling van de kapitein, de officieren en de belangrijkste figuren die over het welzijn van de gasten waken. De kapitein komt uit Estland, een oudgediende van de Kruzenstern en de rest is goeie mengeling uit Kroatie, Ukraine, Italie, Duitsland, Oostenrijk, Bulgarije, Philipijnen, Goa, etc.
Wij waren in Rovinj toen het zich volop aan het herstellen was van de oorlog, alhoewel het niet direkt in de vuurlinie lag, deelde het volop in de klappen want er kwam geen hond naar toe. Dat is nu wel even anders. Het oude centrum bruist van het leven, de terrasjes zitten goed vol en in de oude haven liggen de bootjes dicht opeen gepakt zij aan zij. We blijven er maar tot 18:00 en we beperken ons tot een lange wandeling door de smalle straatjes. Terug aan boord klinkt het "Conquest of Paradise" door de luidsprekers als de zeilen gehesen worden en we zetten koers naar het volgende eiland in Kroatie, Hvar.
Clipper gaat voor anker voor het gelijknamige stadje Hvar om 11:00. Ook weer zo'n pareltje aan de Dalmatische kust, dat z'n levensritme hervonden heeft en volop herontdekt wordt door de toeristen. Met een planter's punch en een voldaan gevoel (in die volgorde) slaan we de drukte gade die een vertrek voorafgaat, als om 19:00 het anker gelicht wordt.
We zijn onderweg naar Dubrovnik en daar is ook de Star Flyer naar op weg. Rond 10:00 krijgen we hem in het zicht en wordt er zij aan zij gezeild. Opvarenden, passagiers en bemanning, begroeten mekaar enthousiast en traditioneel met een ritmisch handgeklap, voeten gestamp en armen zwaaien en dan met muziek dat op volle kracht uit de luidsprekers schettert. Beide schepen hebben alle zeilen gehesen, en er worden aardig wat fotootjes geschoten. Er is iets teveel golfslag om de tenders te water te laten en dat is jammer want met twee clippers voor de prijs van een was dit een geweldige fotosafari geweest.
Om 12:00 wordt het anker geworpen voor de oude haven van Dubrovnik en we zijn daar niet alleen. Twee mammoet passagierschepen spuwen een ononderbroken stroom volk uit naar de wal met hun tenders en het is op de koppen lopen in de oude, compleet ommuurde vestingstad. Dubrovnik staat op de werelderfgoedlijst van de UNESCO en dat is niet ten onrechte. Van de beschietingen in 1991 door de Serviers zie je niks meer, tenzij de vele spiksplinternieuwe daken en her en der een plan van de stad met daarop in zwarte bolletjes en driehoekjes de vernietigingen die Milosjevic en co veroorzaakten in het historisch centrum.
Dubrovnik ligt onderaan de berg Srdj (echt waar!) en daar toont de verschroeide aarde aan
hoe dicht het vuur de stad naderde in augustus toen enorme branden grote delen van de balkan teisterden.
We vertrekken laat vandaag, pas om 23:45 en dus hebben we meer dan tijd genoeg om de ganse stad nog eens van haver tot gort te verkennen en de wallen af te lopen tot onze tong over de grond sleept.
Volgende halte is Kotor in het pas sinds 2006 onafhankelijke Montenegro. Het is een oude havenstad, dat op het eind van de gelijknamige baai ligt, ook volledig omwald en ook op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Het is zondag, mooie zonsopgang, om 07:00 varen we de baai binnen, er is geen ander scheepverkeer en ik ben vroeg uit m'n "kooi" gerold om dit niet te missen. Royal begroet z'n omgeving met een lang fluitsignaal luid genoeg om de doden te wekken, en in plaats dat we bekogeld worden met rotte tomaten en andere projektielen om het lawaai dat we veroorzaken op dit vroege uur op zondag, wordt het signaal beantwoord met klokkegelui, gaan vensters open en wordt er gewuifd met kleurrijke doeken. Welkom in Montenegro.
We gaan voor anker tegenover de oude stad.
Voor een keer hebben we hier een uitstap geboekt die ons langs een historische en bangelijk smalle weg met tientallen haarspeldbochten van Kotor naar Cetinje voert en je krijgt voor het bibbergeld spectaculaire beelden over de baai kado. In Cetinje bezoeken we het bescheiden paleis van de eerste en enige koning van Montenegro Nicolas I en dan rijden we terug langs een makkelijkere weg langs de kust voor een kort bezoekje aan Budva. Nostalgie ten top want dit was mijn eerste, grote buitenlandse bestemming in 1966. En of er wat veranderd is op 41 jaar laat zich allicht raden.
Onze volgende stop is Griekenland, het eiland Corfu. Tegen de middag leggen we aan in de nieuwe haven, even later gevolgd door Star Flyer. We liggen op een half uurtje wandelen van het oude centrum met z'n esplanade, dat we met plezier herontdekken samen met een goeie "caffé frappé" op het overdekte terras. Voor we s'avonds afvaren krijgen we nog wat griekse muziek en folkoristische dansen geserveerd in de Tropical Bar maar voor we opgevorderd worden voor de obligate les in de sirtaki, trekken we naar de eetzaal voor het diner. Het is mooi geweest.
We maken de grote oversteek van Griekenland naar Sicilie en daarvoor zijn we de ganse dag op zee. Hét moment om allerlei dingen te doen waar je normaal zelfs niet aan denkt. Zoals mastklimmen bijvoorbeeld, op een wiebelende touwladder tot op het eerste niveau zo'n goeie 15m boven het dek, knopen leggen, iets waar ik altijd erg nieuwsgierig naar ben, en een les in "sailing manoeuvres" met de kapitein of hoe je zo'n schip een cirkel van 360º graden laat maken in een zo kort mogelijke tijd met behulp van het roer (uiteraard), de zeilen en de wind. Toch indrukwekkend!
Voor de keukenpieten en ditto princessen is er "fruit en vegetable carving" of een demonstratie hoe je lekker fruit en gezonde groenten kunt verhaspelen tot de meest idiote dingen. En dan is er nog een huwelijk van een amerikaans (ah ja!) paar, dat wordt ingezegend door de kapitein in vol ornaat mét pet, op de brug. Heel romantisch, maar ze leken allebei oud genoeg om niet aan hun proefstuk te zijn.
Als we door de staat van Messina zeilen is het 19:00 en behalve de vele lichtjes langs de kust zien we er niet veel van.
We blijven vanavond ook wat later op want het is de talentshow, een uurtje pretentieloos plezier met zingende koks, een jonglerende barman, dansende matrozen uit Goa en passagiers met onvermoede artistieke gaven.
Rond 08:00 arriveren we voor Giardini Naxos en gaat Royal Clipper voor anker. De lucht boven Sicilie en de Etna is zwart en we voorzien ons op mogelijk regen of zelfs onweer als we aan land gaan. Maar dat is een overbodige voorzorg. De dreigende lucht trekt verder landinwaarts. Taormina, het stadje dat hogerop de berg Tauro ligt en haar antiek Grieks theater hebben we vorige keer bezocht en wij blijven in Naxos en genieten van het mooie weer en een goeie cappuccino. Wannneer de Clipper afvaart is de hemel helemaal uitgeklaard en kun je duidelijk de rook zien die uit de Etna komt.
Volgens het reisprogramma zouden we nu naar Capri varen, maar het weer schijnt daar niet zo best te zijn, en de kapitein beslist om in de plaats aan te leggen in Amalfi. Niet dat we daar nou rouwig om zijn want het "romantische" Capri wordt dagelijks bestormd en plat gelopen door tienduizenden bezoekers. Amalfi dan maar. Het anker gaat naar omlaag om 14:00 en we tuffen naar de wal met een plaatselijk bootje. Reglementen verbieden hier namelijk dat bezoekende schepen hun eigen tenders gebruiken, kwestie van de plaatstelijke neringdoeners een stootje in de rug te geven. Niet dat zoiets nodig schijnt want het is behoorlijk druk.
Amalfi en zijn kust is gewoon mooi, al moet gezegd dat veel huizen een likje verf kunnen gebruiken.
Het is bewolkt en niet zo 'n mooi weer en als toetje krijgen we 's avonds voor het anker gelicht wordt nog een fameuze regenvlaag op ons dek.
We doen onze laatste aanleghaven aan voor we in Civitta Vecchia aankomen, Ponza, een klein eilandje maar dat druk bezocht wordt door de Italianen. In de kleine haven is het een komen en gaan van ferrys die van het vasteland komen en de weekend toeristen aanvoeren. Het stadje is op een helling gebouwd en is een wirwar van straatjes, steegjes en trappen. Kleine minibusjes fungeren als taxi en laveren met verbazende behendigheid door de smalle straten. Er zijn grotten, blauwe, die te bezoeken zijn met kleine bootjes, maar eigenlijk kunnen we het enthousiasme niet opbrengen om aan te schuiven voor tickets en we verkiezen om de couleur locale van het stadje ten gronde op te snuiven en van op een terrasje met een goeie cappuccino de goegemeente te observeren....Niks moet, alles kan.
't Ja, aan alle mooie liedjes komt een einde en ook aan deze cruise. Tijd om onze koffers te pakken en afscheid te nemen. We arriveren uiteindelijk vroeg in Civitta Vecchia, de haven van Rome, en dan, hop, de bus op naar de luchthaven voor onze vlucht naar Brussel. Tijd ook om plannen te maken voor de volgende....
